Uveys: Tasavvufta Bir Yolculuk
Kayseri’nin sabahı, güneşin yavaşça dağları aydınlatmaya başlamasıyla başlıyor. Hava henüz soğuk, ama ben içimde bir sıcaklık hissediyorum; sanki her şey bambaşka olacakmış gibi. O sabah, bir arkadaşımla tesadüfen konuşurken, bir kelime duyuyorum: “Uveys”. İlk başta anlamadım. İçimde bir merak uyandı, bir yandan da kaybolan bir şeyi arıyormuş gibi hissettim. O an, Tasavvufta uveysin ne anlama geldiğini öğrenmeye karar verdim.
Bir Anın İçinde Kaybolan Anlam
O gün boyunca kafamda bu kelime dönüp durdu. Sabah kahvemi içerken, uveysin ne demek olduğunu tam olarak anlamaya çalışırken, bir yandan da hayatın, insanın ne kadar karmaşık olduğunu düşünüyordum. Uveysin ne olduğu, adeta içimde bir boşluğu dolduracakmış gibi hissediyordum. Geceye doğru, her şeyin biraz daha netleştiğini hissetmeye başladım.
Uveys, tasavvuf literatüründe, bir insanın, bir şeyin peşinden gitmeden, doğrudan Allah’a yönelmesi, en saf haliyle kalması demekti. Uveys, bir mürşide veya şeyhe fiziksel olarak gitmeden, sadece içsel bir bağlılıkla olgunlaşan bir yoldu. Bu, çok derin bir anlam taşıyor, çünkü bir insanın içsel bir yolculuğa çıkması ve kalbinde Allah’a olan sevgiyle kendini bulması gerekiyor.
Bu düşünceler kafamda dönüp dururken, kalbimde bir sıcaklık hissettim. İçimde bir huzur vardı, ama aynı zamanda biraz kaybolmuşluk, hayal kırıklığı da vardı. Çünkü, belki de yaşamım boyunca, doğru yolu bulmak için hep dışarıya bakmıştım. Bir şeylere veya birilerine tutunmuş, başka insanlar ne derse, nasıl davranırsa ona göre şekil almaya çalışmıştım. Ama uveys, içsel bir yolculuğun izini sürmekti ve bu, dışarıdaki her şeyden çok daha fazlasını ifade ediyordu.
Bir Yola Çıkmak, Kendi İçine Dönmek
Bir gece, Kayseri’nin soğuk sokaklarında yalnız yürürken, derin bir nefes aldım. Belki de, uveysin anlamı bu anın içinde saklıydı. O an, bir şeyin farkına vardım: Benim kaybolmuş hissettiğim, belki de hep dışarıda aradığım şeylerin, aslında içimde bir yerde olduğunu anlamıştım. Bütün o arayış, hep dışarıya bakarak bir şeyleri anlamaya çalışmak… Aslında, tek yapmam gereken, kendime doğru bir adım atmakmış.
Bir süre önce, birkaç kere farklı insanlarla çok derin sohbetlere dalmıştım. Her biri bana bir şeyler anlatmış, bir şeyler öğretmişti ama bir eksiklik hissiyle ayrılmıştım her seferinde. O insanlardan aldığım her şey, dışarıdan gelen bilgilerdi. Ama içim, içimdeki gerçek bilgiyle doldurulmamıştı. Uveys, işte bu yüzden çok önemliydi; çünkü sadece içsel bir dönüşümü, bir insanın özünü keşfetmesini ifade ediyordu.
Geceyi yürüyerek bitirirken, sanki ruhum biraz daha hafifledi. Her bir adımda, içimdeki kaybolmuş hisler biraz daha azalmıştı. Uveysin anlamını bir nebze de olsa hissetmiştim. İçimdeki boşluk, bir yerlerde dolmaya başlamıştı. Sadece dışarıya bakmakla değil, kendi içimde de bir şeylerin farkına vararak ilerlemem gerektiğini biliyordum.
Bir Anlık Umut ve Derin Bir Sorgulama
Bir hafta sonra, tekrar düşündüm. Uveysin anlamı, ilk başta bana sadece bir kavram gibi gelmişti, ama zamanla o kavram, içimde bir yolculuğa dönüştü. Tasavvufun derinliklerinde, bir insanın mürşide gitmeden de Allah’a yönelmesinin, aslında bir insanın ne kadar saf olabileceğiyle ilgili olduğuna dair çok şey okudum. Ve o an, bir yandan içimde büyük bir heyecan oluştu: Belki de içsel yolculuğum, beni daha gerçek bir benlik haline getirebilirdi.
Ama sonra yine, içimdeki hayal kırıklığı bir kez daha kendini gösterdi. Yıllarca dışarıda aradığım şeyler, belki de bana ait değilmiş. İnsanlar, zaman, mekan… Hepsi geçici. Ama içimdeki bu yolculuk, beni hep diri tutacak bir şeydi. İşte, uveysin bana verdiği en önemli şey buydu: Gerçeklik, aslında her zaman içimdeymiş. Ve ben, hayatın gerçek anlamını, bazen dışarıda değil, tam da kalbimde bulabilirim.
Bir Yolculuk Başlıyor
Artık her sabah, Kayseri’nin o güzel manzarasında bir farklılık hissediyorum. Her şey bana farklı geliyor. Geceleri yalnız yürürken, artık yalnız değilim. İçimde bir ses, bir huzur var. Uveysin bana öğrettiklerini, her an her saniye hissetmeye çalışıyorum. Ve evet, belki de yolculuk yeni başlıyor.
Bu yazıyı yazarken, bir yanda içimdeki heyecanı, diğer yanda ise duygusal bir derinliği hissediyorum. Uveys, bana sadece bir kelime değil, bir yolculuk ve arayışın kendisi oldu. Belki de en önemli yolculuk, insanın kendine doğru yapacağı olanıdır. Benim için uveysin anlamı, tam da bunu ifade ediyor: İçsel bir keşif, dışarıda değil, hep içinde.